Srpska pravoslavna crkva priseća se 10. maja i spaljivanja moštiju Svetog Save na Vračaru.
U vreme turske tiranije srpski narod se skupljao kod moštiju Svetitelja da traži utehu, dolazio na poklonjenje, ohrabrenje i isceljenje od svakovrsnih nevolja, a čudotvornom Svetitelju pribegavali su u bolestima i mnogi muslimani.
Turske vlasti, na čelu sa Sinanom pašom su pre 430 godina(1594.) mošti svetitelja spalile nadajući biti narušena veličina njegove uloge kod Srba.
Ustanak Srba u Banatu
Kao neposredni povod za spaljivanje tela svetitelja Turcima je poslužio ustanak Srba u Banatu 1594. godine koji je predvodio Episkop Teodor.
Ustanici su na svojim zastavama imali lik Svetoga Save. Glavni komadant turske vojske protiv ustanika bio je Sinan paša beogradski.
Bojeći se da se iz Mileševe, gde su počovale mošti duhovnog oca i duševoditelja celokupnog srpskog naroda, ne digne buna na Turke, Sinan paša Beogradski naredio je da se telo Svetog Save prenese iz Mileševe u Beograd i spali.
Spaljivanje moštiju svetitelja
Na čelu turske vojske koja je otišla po telo Svetog Save u Mileševu bio je Ahmet beg Oćuz.
Vojska je upala u crkvu na Veliki Petak 1594. godine uzela iz kivota telo Svetoga Save i prenela u Beograd.
Plačem i lelekom propraćeno je spaljivanje moštiju Svetog Save u na Vračaru.
Jedan nepoznati monah je zapiso – „Da se zna kada sažegoše Turci Svetoga Savu, arhiepiskopa srpske i pomorske zemlje, u Beogradu; i načelnik beše vezir Sinan paša, koji bejaše pred vojskom“.
No sa spaljivanjem Svetiteljevih moštiju paša nije spalio Svetitelja, objašnjava se na sajtu SPC.
„Sinan paša vatru pali, telo Svetog Save spali; al’ ne spali slave, niti spomen Save!“ – Bogonosni otac naš Sava, apostol i svetitelj Božji, postade posle smrti i mučenik Hristov, navodi Srpska pravoslavna crkva.
(RTS)