U Beču, od 182 naroda, najbrojniji su Srbi. Odavno više nisu samo na građevinskim skelama. Goranu, iako ima dva završena fakulteta u Beogradu, Austrijanci nisu nostrifikovali diplome. On međutim, već 30 godina pomaže doseljenicima iz bivše Jugoslavije u prestonicu Austrije.
„Dolaze i visokoobrazovani, ljudi sa deficitarnim zanimanjima koji su neophodni austrijskoj privredi. Tako da danas imamo mnogo višu obrazovnu strukturu srpskog stanovništva u Beču, nego što je to ranije bio slučaj. Naši ljudi mogu u Austriju da dođu isključivo kao članovi porodica onog koji već ovde živi, ili kao studenti, ili kao traženi stručnjaci. Trećeg načina nema“, ističe Goran Novaković iz Bečke gradske uprave za integraciju i diverzitet.
U Beču trenutno živi 76.512 ljudi sa srpskim pasošem. Kada se na to dodaju oni koji su se odrekli našeg državljanstva u korist austrijskog, pripadnici druge i treće generacije, ali i studenti, broj je daleko veći.
Iako su brojni, Srbi nisu zainteresovani za politički život, pa ih je u državnim intitucijama malo. I ti malobrojni spremni su da svoja iskustva podele sa kolegama iz Srbije.
„To je za nas na primer, izgradnja metroa, što Beograd planira. Tu mi možemo da pomognemo, jer mi gradimo novu liniju metroa. Što se tiče pametnih gradova možemo da učimo jedni od drugih. Mi smo otvoreni da dođemo u Beograd i vidimo šta mi možemo da naučimo“, rekla je Sanja Dražić, direktorka Međunarodnih kancelarija Grada Beča.
Naši ljudi nailaze i na prepreke
Iako su zadovoljni životom u Beču, naši ljudi nailaze i na prepreke. Srpske firme suočavaju se sa brojnim predrasudama, čiji su koreni među generacijama prvih gastarbajtera. Tu ne baš prijatnu sliku dodatno su pogoršale ratne devedesete.
Takođe, austrijske institucije ne prepoznaju srpski kao samostalni jezik. Svrstavaju ga u bosansko/hrvatsko/srpski, što posebno utiče na oko 29.000 srpske dece, koliko se procenjuje da ih je u školskom sistemu Beča.
(RTS)