Kako je saopštila porodica režiserke, Elenor je preminula u svom domu u Ruterfordu u Kaliforniji.
Kopola je osvojila priznanje Emi za hroniku 238-dnevne produkcije Apokalipse danas njenog supruga Frensisa Forda Kopole u dokumentarcu Srce tame: Apokalipsa filmskog stvaraoca.
Kao kreativni partner supruga Frensisa, Elenor je počela je da snima svoj dokumentarac još film tokom produkcije njegovog dugometražnog filma o Vijetnamskom ratu.
Kopola je kasnije napisala i režirala film, Pariz može da čeka, koji je premijerno prikazan na Međunarodnom filmskom festivalu u Torontu 2016. Drugi film, ansambl drama Love Is Love Is Love usledio je 2020.
Rođena kao Elenor Džesi Nil u Los Anđelesu 4. maja 1936. godine, odrasla je u Hantington Biču pre nego što je diplomirala primenjeni dizajn na UCLA. Upoznala je svog muža dok je radila kao pomoćnik umetničkog direktora na produkciji filma Rodžera Kormana „Demencija 13“, koja je debi Frensisa Forda Kopole u rediteljskim vodama. Njih dvoje su se venčali 1963. godine, nakon što je Elenor otkrila da je trudna sa njihovim prvim detetom, Đan-Karlom. Imali su još dvoje dece, rediteljku Sofiju i pisca i producenta Romana Kopolu.
Iza Kopole su ostali suprug Frensis, njihova deca Sofija i Roman i troje unučadi. Njihov najstariji sin, Đan-Karlo, umro je 1986. u dobi od 22 godine od posledica povreda u nesreći na gliseru.
(RTS)